durą
Antrum meuszloch... yama komynova dzyvra vel durą ca 1500 WokLub 11r
| Wyraz hasłowy | Dura | Hasło konkordancji | Antrum |
|---|---|---|---|
| Wyraz(y) w transliteracji | durą | Podstawa glosowania | antrum |
| Język wyrazu obcego | łaciński | ||
|
|||
| Komentarz paleograficzny |
Glosa yama zapisana na l. marg. innym atramentem niż komynova dzyvra vel durą na p marg. Pominięta część kontekstu: "Versus: mus miser est antro qui solum clauditur vno". |
||
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
| Karta/strona | karta |
|---|---|
| Numer | 11 |
| Folio/kolumna | r |
| Umiejscowienie | marginalne - prawy margines |
| Wiersz | 32 |
Opis gramatyczny
| Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Dura (rzeczownik) |
|---|---|
| Forma (w transkrypcji) | dura |
| Część mowy | rzeczownik |
| Fleksem | rzeczownik |
| Liczba | pojedyncza |
| Przypadek | mianownik |
| Rodzaj | żeński |
Uwagi
W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 16.
Bibliografia
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 16.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 4.05.2024 r.