Wokabularz petersburski VI
WokPet VI
Podstawowe informacje
| Typ podstawy materiałowej | rękopis | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Lokalizacja rękopisu |
|
|||||||||||||||
| Tytuł katalogowy | Dictionarium ad instar Catholiconis de Zodiano | |||||||||||||||
| Datowanie rękopisu |
|
|||||||||||||||
| Datowanie glos |
|
|||||||||||||||
| Zakres kart/stron rękopisu | 1r–171r | |||||||||||||||
| Ręce pisarskie tekstu podstawowego |
|
|||||||||||||||
| Ręce pisarskie glos |
|
|||||||||||||||
| Stan zachowania | niezachowany |
Charakterystyka zawartości
| Rodzaj | słownik |
|---|---|
| Tematyka | varia |
Wydanie
A. Brückner, Z rękopisów petersburskich. Cz. II: Średniowieczne słownictwo polskie, „Prace Filologiczne” V, 1895, s. 11–12.
Uwagi
Rękopis pochodził z biblioteki klasztoru Bożogrobców w Miechowie. Zapewne na początku XIX w. trafił do Biblioteki Publicznej przy Uniwersytecie Warszawskim. Po konfiskacie przez władze zaborcze został przewieziony do Cesarskiej Biblioteki Publicznej w Petersburgu (1832–1833). Podobnie jak inne zabytki językowe odzyskane na mocy traktatu ryskiego (1921 r.), rękopis umieszczono w Bibliotece Narodowej w Warszawie, ale po upadku powstania warszawskiego został spalony przez Niemców wraz z najcenniejszymi zbiorami tej biblioteki.
Zabytek najprawdopodobniej był rozariuszem, tj. przekazem polskiej redakcji słownika Vocabularius Ex quo. Wokabularz był ułożony w dwóch kolumnach, sporządzony pięknym i czytelnym pismem Andrzeja z Miechowa, który ukończył pracę w 1473 r. Z powodu uszkodzenia pierwszej karty nie jest znany początek tekstu.
Zakończenie tekstu: Sic itaque finit primus libellus qui non est novellus seu vetus et antiquus pro sme [?] t [?] [recte: cuius fine? czy sanctissimae Trinitatis?] … sit benedictus deus almus et eius genitrix sancta virgo Maria intacta sanctusque praesul Stanislaus pater pius polonorum patronis … Anno domini M CCCC LXXIII. Tu qui scriptoris nomen cognoscere queris hoc patet in this bene albis eius [?] metis. Est enim An prima est qu [?] Dre secunda et tribus adde As est nomen Andreas. frater ordinis sancti sepulcry Jerosolimitani de Myechow (k. 171r).
A. Brückner wybrał z WokPet VI próbkę pięciu polskich wyrazów – odpowiedników łac. haseł na L i M. Wydawca stwierdził, że polskie tłumaczenie haseł było dodane „tu i owdzie na boku”, wymienia też jedną glosę wewnętrzną, opis katalogowy M. Hornowskiej wspomina natomiast o licznych glosach marginalnych.
W Sstp materiał z tego zabytku drukowano za wydaniem A. Brücknera, ze skrótem PF V 12.
W bazie Rozariusze z polskimi glosami lokalizację poszczególnych wyrazów również podajemy według stron wydania A. Brücknera.
Bibliografia
Kaliszuk J. 2016: Średniowieczne rękopisy łacińskie Biblioteki Narodowej utracone w czasie II wojny światowej, t. 2, s. 483.