Wokabularz petersburski IV
WokPet IV
Podstawowe informacje
| Typ podstawy materiałowej | rękopis | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Lokalizacja rękopisu |
|
||||||||||||
| Tytuł katalogowy | Seromones. Antiphonarium | ||||||||||||
| Datowanie rękopisu |
|
||||||||||||
| Datowanie glos |
|
||||||||||||
| Zakres kart/stron rękopisu | 10r–136v | ||||||||||||
| Ręce pisarskie tekstu podstawowego |
|
||||||||||||
| Ręce pisarskie glos |
|
||||||||||||
| Stan zachowania | niezachowany |
Charakterystyka zawartości
| Rodzaj | słownik |
|---|---|
| Tematyka | varia |
Wydanie
A. Brückner, Z rękopisów petersburskich. Cz. II: Średniowieczne słownictwo polskie, „Prace Filologiczne” V, 1895, s. 11.
Uwagi
Rękopis nieznanego pochodzenia, należał niegdyś do zbiorów Biblioteki Załuskich w Warszawie. Po konfiskacie przez władze zaborcze został przewieziony do Cesarskiej Biblioteki Publicznej w Petersburgu (1832–1833). Podobnie jak inne zabytki językowe odzyskane na mocy traktatu ryskiego (1921 r.), rękopis umieszczono w Bibliotece Narodowej w Warszawie, ale po upadku powstania warszawskiego został spalony przez Niemców wraz z najcenniejszymi zbiorami tej biblioteki.
Zabytek najprawdopodobniej był alfabetycznym słownikiem leksyki biblijnej opracowanym na podstawie Brevilogu. Przypuszczalnie przypominał budową WokJag i WokRacz. Niewykluczone, że rękopis był niekompletny. Na początku słownika nad tekstem zapisano inicjalny fragment sekwencji na uroczystość Zesłania Ducha Świętego: Sancti Spiritus assit nobis gratia. Amen, podobnie jak w WokPet III.
Wokabularz był ułożony w dwóch kolumnach, sporządzono go starannym, ładnym pismem. Zajmował środkową część kodeksu, który zawierał ponadto fragmenty tekstów pieśni i antyfon z nutami (k. 1–9v, 137v–145v) – wszystkie spisane tą samą ręką. Oprócz kilkudziesięciu glos zanotowanych w słowniku, kilka odnalazł A. Brückner na „karcie okładkowej”.
Początek tekstu: A a a domine deus meus nescio loqui quia puer sum. Hieremie primo. Licet istud verbum propheticum (k. 10r).
Ostatnie hasło: Ventrale (k. 136v).
A. Brückner wybrał z WokPet IV polskie odpowiedniki 32 łac. haseł (łącznie 34 wyrazy). Wydawca nie podał informacji o położeniu glos w rękopisie.
W Sstp materiał z tego zabytku drukowano za wydaniem A. Brücknera, ze skrótem PF V 11.
W bazie Rozariusze z polskimi glosami lokalizację poszczególnych wyrazów również podajemy według stron wydania A. Brücknera.
Bibliografia
Kaliszuk J. 2016: Średniowieczne rękopisy łacińskie Biblioteki Narodowej utracone w czasie II wojny światowej, t. 2, s. 542–543.