Wokabularz petersburski V
WokPet V
Podstawowe informacje
| Typ podstawy materiałowej | rękopis | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Lokalizacja rękopisu |
|
|||||||||||||||
| Tytuł katalogowy | Granarius sive Rosarius ad instar Catholiconis Hugwicii | |||||||||||||||
| Datowanie rękopisu |
|
|||||||||||||||
| Datowanie glos |
|
|||||||||||||||
| Zakres kart/stron rękopisu | 1r–166v | |||||||||||||||
| Ręce pisarskie tekstu podstawowego |
|
|||||||||||||||
| Ręce pisarskie glos |
|
|||||||||||||||
| Stan zachowania | niezachowany |
Charakterystyka zawartości
| Rodzaj | słownik |
|---|---|
| Tematyka | varia |
Wydanie
A. Brückner, Z rękopisów petersburskich. Cz. II: Średniowieczne słownictwo polskie, „Prace Filologiczne” V, 1895, s. 11.
Uwagi
Rękopis pochodził z biblioteki klasztoru Bożogrobców w Miechowie. Zapewne na początku XIX w. trafił do Biblioteki Publicznej przy Uniwersytecie Warszawskim. Po konfiskacie przez władze zaborcze został przewieziony do Cesarskiej Biblioteki Publicznej w Petersburgu (1832–1833). Podobnie jak inne zabytki językowe odzyskane na mocy traktatu ryskiego (1921 r.), rękopis umieszczono w Bibliotece Narodowej w Warszawie, ale po upadku powstania warszawskiego został spalony przez Niemców wraz z najcenniejszymi zbiorami tej biblioteki.
Zabytek najprawdopodobniej był rozariuszem, tj. przekazem polskiej redakcji słownika Vocabularius Ex quo. Wokabularz był ułożony w dwóch kolumnach, sporządzony starannym, czytelnym pismem. Oprócz słownika kodeks zawierał Rubrica de Racionali collecta super indumentum sacerdotis (k. 167r–?) oraz tekst Biblii (Nowy Testament) i rejestr ksiąg Starego Testamentu z 1465 r. pisane przez Piotra ze Skarzeszowa, bożogrobca (k. 172r–326v).
Początek tekstu: Sequo vocabulary et vary et autentici videlicet hugwicio catholiconis publicius breviloqium (k. 1r).
Zakończenie tekstu: Explicit Granarius sive Rosarius per manus cuiusdam Alberti de Myechow Anno domini Mill CCCC LXII (k. 166v).
A. Brückner wybrał z WokPet V zaledwie pięć polskich wyrazów. Wydawca nie podał informacji o tym, czy glosy były położone wewnątrz wierszy, czy na marginesach, odnotował tylko, że ich rozmieszczenie było nierównomierne.
W Sstp materiał z tego zabytku drukowano za wydaniem A. Brücknera, ze skrótem PF V 11.
W bazie Rozariusze z polskimi glosami lokalizację poszczególnych wyrazów również podajemy według stron wydania A. Brücknera.
Bibliografia
Kaliszuk J. 2016: Średniowieczne rękopisy łacińskie Biblioteki Narodowej utracone w czasie II wojny światowej, t. 2, s. 430–431.