przymyoth
Apostema est dura collectio humorum eyn drusz przymyoth bolaczką przymyoth ca 1500 WokLub 11v
Wyraz hasłowy | Przymiot | Hasło konkordancji | Apostema |
---|---|---|---|
Wyraz(y) w transliteracji | przymyoth | Podstawa glosowania | apostema |
Język wyrazu obcego | łaciński | ||
Komentarz paleograficzny | Glosa przymyoth na l. marg. (o nadpisane tą samą ręką, co glosa); glosy bolaczką przymyoth na p. marg. - wszystkie tej samej ręki. |
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
Karta/strona | karta |
---|---|
Numer | 11 |
Folio/kolumna | v |
Umiejscowienie | marginalne - lewy margines |
Wiersz | 32 |
Opis gramatyczny
Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Przymiot (rzeczownik) |
---|---|
Forma (w transkrypcji) | przymiot |
Część mowy | rzeczownik |
Fleksem | rzeczownik |
Liczba | pojedyncza |
Przypadek | mianownik |
Rodzaj | męski |
Uwagi
W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 82.
Bibliografia
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 82.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 8.10.2024 r.