vrągacz
Arrogare id est superbire vbermutig seyn vrągacz ca 1500 WokLub 13v
| Wyraz hasłowy | (Urągać) | Hasło konkordancji | Arrogare |
|---|---|---|---|
| Wyraz(y) w transliteracji | vrągacz | Podstawa glosowania | arrogare |
| Język wyrazu obcego | łaciński | ||
|
|||
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
| Karta/strona | karta |
|---|---|
| Numer | 13 |
| Folio/kolumna | v |
| Umiejscowienie | marginalne - prawy margines |
| Wiersz | 28 |
Opis gramatyczny
| Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | (Urągać) (czasownik) |
|---|---|
| Transkrypcja formy podstawowej wariantu | Uręgać |
| Forma (w transkrypcji) | uręgać |
| Część mowy | czasownik |
| Fleksem | bezokolicznik |
| Aspekt | niedokonany |
| Wokaliczność | niewokaliczna |
| Forma lub konstrukcja czasownikowa | bezokolicznik |
| Strona | czynna |
Uwagi
W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 115.
Bibliografia
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 115.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 21.11.2024 r.