zesznalyszmy

Decreuimus zesznalyszmy ca 1500 WokLub 37v

Wyraz hasłowy Zeznać Hasło konkordancji Decernere
Wyraz(y) w transliteracji zesznalyszmy Podstawa glosowania decreuimus
Język wyrazu obcego łaciński
1466
Komentarz paleograficzny Hasło łac. i odpowiednik pol. dopisane na marginesie inkunabułu.

Lokalizacja wyrazu w rękopisie

Karta/strona karta
Numer 37
Folio/kolumna v
Umiejscowienie marginalne - górny margines
Wiersz 3

Opis gramatyczny

Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego Zeznać (czasownik)
Forma (w transkrypcji) zeznali-
Część mowy czasownik
Fleksem imiesłów cz. przesz. czynny II
Liczba mnoga
Przypadek mianownik
Rodzaj męski
Aspekt dokonany
Zanegowanie niezanegowana
Typ odmiany nieznana/wspólna
Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego Być (czasownik)
Forma (w transkrypcji) -smy
Część mowy czasownik
Fleksem aglutynant BYĆ
Liczba mnoga
Osoba pierwsza
Aspekt niedokonany
Wokaliczność
Forma lub konstrukcja czasownikowa forma osobowa
Tryb oznajmujący
Strona czynna
Czas przeszły

Uwagi

W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 133.

Bibliografia

Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 133.

Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 4.11.2024 r.