vyąnovącz
Dotare id est dotem dare begaben et producit do vyąnovącz ca 1500 WokLub 42v
Wyraz hasłowy | Wianować | Hasło konkordancji | Dotare |
---|---|---|---|
Wyraz(y) w transliteracji | vyąnovącz | Podstawa glosowania | dotare |
Język wyrazu obcego | łaciński | ||
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
Karta/strona | karta |
---|---|
Numer | 42 |
Folio/kolumna | v |
Umiejscowienie | marginalne - prawy margines |
Wiersz | 36 |
Opis gramatyczny
Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Wianować (czasownik) |
---|---|
Forma (w transkrypcji) | wianować |
Część mowy | czasownik |
Fleksem | bezokolicznik |
Aspekt | niedokonany |
Wokaliczność | niewokaliczna |
Forma lub konstrukcja czasownikowa | bezokolicznik |
Strona | czynna |
Uwagi
W Sstp poświadczenie nie zostało wykorzystane.
Bibliografia
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 119.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 6.10.2024 r.