szayączy sczaw
Esula minor est quedam herba dicta acidula leporiana vlg. szayączy sczaw 1450 RozKap 74v
| Wyraz hasłowy | Szczaw | Hasło konkordancji | Esula |
|---|---|---|---|
| Wyraz(y) w transliteracji | szayączy sczaw | Podstawa glosowania | esula minor, acidula leporiana |
| Język wyrazu obcego | łaciński | ||
|
|||
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
| Karta/strona | karta |
|---|---|
| Numer | 74 |
| Folio/kolumna | v |
| Umiejscowienie | wewnętrzne |
| Wiersz | 19 |
Opis gramatyczny
| Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Zajęczy (przymiotnik) |
|---|---|
| Forma (w transkrypcji) | zajęczy |
| Część mowy | przymiotnik |
| Fleksem | przymiotnik |
| Liczba | pojedyncza |
| Przypadek | mianownik |
| Rodzaj | męski |
| Stopień | równy |
| Typ odmiany | złożona |
| Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Szczaw (rzeczownik) |
| Forma (w transkrypcji) | szczaw |
| Część mowy | rzeczownik |
| Fleksem | rzeczownik |
| Liczba | pojedyncza |
| Przypadek | mianownik |
| Rodzaj | męski |
Uwagi
W Sstp wydrukowano ze skrótem RpKapKr.
W Sstp wykorzystano rękopiśmienne ekscerpty Jana Łosia.
Bibliografia
Szujski J. 1874: Trzy zabytki języka polskiego XIV i XV wieku, „Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności”, t. I, Kraków, s. 45.
Polkowski I. 1884: Katalog rękopisów kapitulnych Katedry Krakowskiej, „Archiwum do Dziejów Literatury i Oświaty w Polsce”, t. III, Kraków, s. 163.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 5.05.2024 r.