byelun
Iusquiamus est genus herbe aput Grecos vlg. byelun 1442 WokRacz 130r
| Wyraz hasłowy | Bielun | Hasło konkordancji | Hyoscyamus |
|---|---|---|---|
| Wyraz(y) w transliteracji | byelun | Podstawa glosowania | iusquiamus |
| Język wyrazu obcego | łaciński | ||
|
|||
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
| Karta/strona | karta |
|---|---|
| Numer | 130 |
| Folio/kolumna | r |
| Umiejscowienie | wewnętrzne |
| Wiersz | 5 |
Opis gramatyczny
| Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Bielun (rzeczownik) |
|---|---|
| Forma (w transkrypcji) | bielun |
| Część mowy | rzeczownik |
| Fleksem | rzeczownik |
| Liczba | pojedyncza |
| Przypadek | mianownik |
| Rodzaj | męski |
Uwagi
W Sstp brak tego cytatu.
Bibliografia
Rostafiński J. 1900: Średniowieczna historia naturalna w Polsce, cz. I, Kraków.
Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. 1953: Rośliny polskie. Opisy i klucze do oznaczania wszystkich gatunków roślin naczyniowych (...), Warszawa.
Sławski F. red. 1974: Słownik prasłowiański, t. I, Wrocław-W-wa-Kraków. /LW/
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 5.05.2024 r.