odbycz
Repugnare id est obstare widerfechten odbycz ca 1500 WokLub 115v
Wyraz hasłowy | Odbyć | Hasło konkordancji | Repugnare |
---|---|---|---|
Wyraz(y) w transliteracji | odbycz | Podstawa glosowania | repugnare |
Język wyrazu obcego | łaciński | ||
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
Karta/strona | karta |
---|---|
Numer | 115 |
Folio/kolumna | v |
Umiejscowienie | marginalne - prawy margines |
Wiersz | 3 |
Opis gramatyczny
Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Odbyć (czasownik) |
---|---|
Forma (w transkrypcji) | odbyć |
Część mowy | czasownik |
Fleksem | bezokolicznik |
Aspekt | dokonany |
Wokaliczność | niewokaliczna |
Forma lub konstrukcja czasownikowa | bezokolicznik |
Strona | czynna |
Uwagi
W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 55.
Erzepki czyta odbić.
Bibliografia
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 55.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 11.11.2024 r.