oszą
Fucus est animal maior ape non mellificans sed aliis mel comedens Etiam dicitur color quo mulieres se depingunt trad albo psczmyel albo rvmyenydlo vel oszą ca 1500 WokLub 55r
Wyraz hasłowy | Osa | Hasło konkordancji | Fucus |
---|---|---|---|
Wyraz(y) w transliteracji | oszą | Podstawa glosowania | fucus |
Język wyrazu obcego | łaciński | ||
Komentarz paleograficzny | Glosy trad albo psczmyel nieco jaśniejsze niż albo rvmyenydlo, vel oszą najciemniejsze, trochę inne. |
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
Karta/strona | karta |
---|---|
Numer | 55 |
Folio/kolumna | r |
Umiejscowienie | marginalne - prawy margines |
Wiersz | 10 |
Opis gramatyczny
Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Osa (rzeczownik) |
---|---|
Forma (w transkrypcji) | osa |
Część mowy | rzeczownik |
Fleksem | rzeczownik |
Liczba | pojedyncza |
Przypadek | mianownik |
Rodzaj | żeński |
Uwagi
W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 59.
Bibliografia
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 59.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 15.10.2024 r.