procza
Fundibula id est funda procza ca 1500 WokLub 55v
Wyraz hasłowy | Proca | Hasło konkordancji | Fundibula |
---|---|---|---|
Wyraz(y) w transliteracji | procza | Podstawa glosowania | fundibula, funda |
Język wyrazu obcego | łaciński | ||
Komentarz paleograficzny | Glosa zapisana nietypowo - w lukach kolumny drukowanych sigli gramatycznych: f pro p cza, zapewne dlatego, że l. marg. karty na wysokości wierszy 2-3 był już zajęty odręczną notatką łacińską i glosą do niej. |
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
Karta/strona | karta |
---|---|
Numer | 55 |
Folio/kolumna | v |
Umiejscowienie | marginalne - lewy margines |
Wiersz | 2 |
Opis gramatyczny
Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Proca (rzeczownik) |
---|---|
Forma (w transkrypcji) | proca |
Część mowy | rzeczownik |
Fleksem | rzeczownik |
Liczba | pojedyncza |
Przypadek | mianownik |
Rodzaj | żeński |
Uwagi
W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 78.
Bibliografia
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 78.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 21.11.2024 r.