zoną
Legitima uxor oddana zoną ca 1500 WokLub 74r
Wyraz hasłowy | Żona | Hasło konkordancji | Legitima uxor |
---|---|---|---|
Wyraz(y) w transliteracji | zoną | Podstawa glosowania | uxor |
Język wyrazu obcego | łaciński | ||
Komentarz paleograficzny |
Hasło łac. i odpowiednik pol. dopisane na marginesie inkunabułu. Por. skreślona glosa oddany do hasła Legitimus na tej samej karcie. |
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
Karta/strona | karta |
---|---|
Numer | 74 |
Folio/kolumna | r |
Umiejscowienie | marginalne - dolny margines |
Wiersz | 2 |
Opis gramatyczny
Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Żona (rzeczownik) |
---|---|
Forma (w transkrypcji) | żona |
Część mowy | rzeczownik |
Fleksem | rzeczownik |
Liczba | pojedyncza |
Przypadek | mianownik |
Rodzaj | żeński |
Uwagi
W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 139.
Bibliografia
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 139.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 21.11.2024 r.