stog
Clibanus id est fornax vel cumulus feni pyecz albo stog szan[y]ą ca 1500 WokLub 29r
Wyraz hasłowy | Stóg | Hasło konkordancji | Clibanus |
---|---|---|---|
Wyraz(y) w transliteracji | stog | Podstawa glosowania | clibanus, cumulus |
Język wyrazu obcego | łaciński | ||
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
Karta/strona | karta |
---|---|
Numer | 29 |
Folio/kolumna | r |
Umiejscowienie | marginalne - prawy margines |
Wiersz | 1 |
Opis gramatyczny
Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Stóg (rzeczownik) |
---|---|
Forma (w transkrypcji) | stog |
Część mowy | rzeczownik |
Fleksem | rzeczownik |
Liczba | pojedyncza |
Przypadek | mianownik |
Rodzaj | męski |
Uwagi
W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 101.
Bibliografia
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, "Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego" XXXIV, s. 101.
Kwilecka I., Popowska-Taborska H. 1977: Bartłomiej z Bydgoszczy - leksykograf polski pierwszej połowy XVI w., s. 58.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 21.11.2024 r.