krvka
Linx est animal quoddam habens acutissimum visum bązylyschek ostrovydz Linx ratat krvka podrvga ca 1500 WokLub 75v
Wyraz hasłowy | Krukać | Hasło konkordancji | Lynx |
---|---|---|---|
Wyraz(y) w transliteracji | krvka | Podstawa glosowania | ratat |
Język wyrazu obcego | łaciński | ||
Komentarz paleograficzny |
Na l. marg. glosa bązylyschek, na p. marg. glosa ostrovydz; na d. marg. dopisek glosatora: Linx ratat krvka podrvga. Interpretacja tego cytatu sprawiła wydawcy sporo problemów. Erzepki założył, że składa się on z samych rzeczowników: ratat - "wyraz zagadkowego pochodzenia" (Erz 84); kruka - błędnie objaśniony: "(razem z dwoma innymi osobliwymi terminami ratat i podruga zapisano ten wyraz dwukrotnie w naszym słowniczku, raz pod linx = ostrowidz, drugi raz w tym samym znowu szeregu polskich nazw pod łacińską nazwą pardus = pard) [...]. Skąd się wzięło słowo kruka, jako nazwa ostrowidza czy parda, stanowi istotnie ciekawą łamigłówkę. Jest to widocznie żeńska forma od kruk = corvus. Może więc wspólność bystrego wzroku i nadzwyczajnej przezorności, cechujących wybitnie zarówno kruka jak ostrowidza, dała powód do tak niezwykłej nazwy. Zresztą dla objaśnienia tego zagadkowego terminu ani w staropolskich, ani też w staroczeskich źródłach nie znajdujemy żadnej wskazówki" (Erz 34-35); podruga - błędnie objaśniony: "znaczy właściwie towarzyszka, przyjaciółka [...]. Trudno dociec, skąd właśnie wyraz podruga, jako nazwa ostrowidza (rysia) albo parda, czyli pantery, bierze swój początek. Być może, iż zagadkowa ta nazwa poszła z pewnej bajki w Fizjologu, w której, jak to gdzieś powiada jeden z dawniejszych naszych kaznodziejów, pantera wietrzy nosem cudzołóstwo swej «podrugi». Ciekawy ten szczegół zawdzięczamy niewyczerpanej uprzejmości prof. Brücknera w Berlinie" (Erz 71). A. Brückner w recenzji Przyczynków... stwierdził jednak, że "ratat wydaje [...] się słowem łacińskim, tłumaczonym przez krukać? Wydawca sądzi inaczej" (PF VII 240). W Sstp przykład zamieszczony pod hasłami: KRUKAĆ i PODRUGAĆ (czasowniki oznaczające dźwięki wydawane przez zwierzęta), nie ma hasła *RATAT. |
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
Karta/strona | karta |
---|---|
Numer | 75 |
Folio/kolumna | v |
Umiejscowienie | marginalne - dolny margines |
Wiersz | 1 |
Opis gramatyczny
Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Krukać (czasownik) |
---|---|
Forma (w transkrypcji) | kruka |
Część mowy | czasownik |
Fleksem | forma nieprzeszła |
Liczba | pojedyncza |
Osoba | trzecia |
Aspekt | niedokonany |
Forma lub konstrukcja czasownikowa | forma osobowa |
Tryb | oznajmujący |
Strona | czynna |
Czas | teraźniejszy |
Uwagi
W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 34 (leksem poświadczony tylko w tym źródle).
Bibliografia
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 1–139.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 21.11.2024 r.