oszobny
Solitarius (…) id est consuetus oder eynig oszobny ca 1500 WokLub 127v
| Wyraz hasłowy | Osobny | Hasło konkordancji | Solitarius |
|---|---|---|---|
| Wyraz(y) w transliteracji | oszobny | Podstawa glosowania | solitarius |
| Język wyrazu obcego | łaciński | ||
|
|||
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
| Karta/strona | karta |
|---|---|
| Numer | 127 |
| Folio/kolumna | v |
| Umiejscowienie | marginalne - lewy margines |
| Wiersz | 1 |
Opis gramatyczny
| Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Osobny (przymiotnik) |
|---|---|
| Forma (w transkrypcji) | osobny |
| Część mowy | przymiotnik |
| Fleksem | przymiotnik |
| Liczba | pojedyncza |
| Przypadek | mianownik |
| Rodzaj | męski |
| Stopień | równy |
| Typ odmiany | złożona |
Uwagi
W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 60.
Bibliografia
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 60.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 21.11.2024 r.