hynsth
Sonipes id est equus vel equorum custos quasi pede sonans terram percutiendo yvnochodnyk vel hynsth ca 1500 WokLub 127v
| Wyraz hasłowy | Hynszt | Hasło konkordancji | Sonipes |
|---|---|---|---|
| Wyraz(y) w transliteracji | hynsth | Podstawa glosowania | sonipes |
| Język wyrazu obcego | łaciński | ||
|
|||
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
| Karta/strona | karta |
|---|---|
| Numer | 127 |
| Folio/kolumna | v |
| Umiejscowienie | marginalne - prawy margines |
| Wiersz | 17 |
Opis gramatyczny
| Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Hynszt (rzeczownik) |
|---|---|
| Forma (w transkrypcji) | hynszt |
| Część mowy | rzeczownik |
| Fleksem | rzeczownik |
| Liczba | pojedyncza |
| Przypadek | mianownik |
| Rodzaj | męski |
| Uwagi | Możliwa też transkrypcja hynst. |
Uwagi
W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 22.
Bibliografia
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 22.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 21.11.2024 r.