novo
*Neophicus grece latine nouellus et rudis vel nuper renatus interpretatur novo nawroczony ca 1500 WokLub 87r
| Wyraz hasłowy | Nowo | Hasło konkordancji | Neophytus |
|---|---|---|---|
| Wyraz(y) w transliteracji | novo | Podstawa glosowania | *neophicus |
| Język wyrazu obcego | łaciński | ||
|
|||
| Komentarz paleograficzny | Hasło łac. i odpowiednik pol. dopisane na marginesie inkunabułu. | ||
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
| Karta/strona | karta |
|---|---|
| Numer | 87 |
| Folio/kolumna | r |
| Umiejscowienie | marginalne - dolny margines |
| Wiersz | 4 |
Opis gramatyczny
| Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Nowo (przysłówek) |
|---|---|
| Forma (w transkrypcji) | nowo |
| Część mowy | przysłówek |
| Fleksem | przysłówek |
| Stopień | równy |
Uwagi
W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 52.
Bibliografia
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 52.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 5.05.2024 r.