szynogardlyczą
Turtur eyn turteltaube vel est nomen cuiusdam piscis; versus: hec turtur est auis hic turtur dicitur piscis szynogardlyczą ca 1500 WokLub 142r
| Wyraz hasłowy | (Synogarlica) | Hasło konkordancji | Turtur |
|---|---|---|---|
| Wyraz(y) w transliteracji | szynogardlyczą | Podstawa glosowania | turtur |
| Język wyrazu obcego | łaciński | ||
|
|||
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
| Karta/strona | karta |
|---|---|
| Numer | 142 |
| Folio/kolumna | r |
| Umiejscowienie | marginalne - prawy margines |
| Wiersz | 35-36 |
Opis gramatyczny
| Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | (Synogarlica) (rzeczownik) |
|---|---|
| Transkrypcja formy podstawowej wariantu | Sinogardlica |
| Forma (w transkrypcji) | sinogardlica |
| Część mowy | rzeczownik |
| Fleksem | rzeczownik |
| Liczba | pojedyncza |
| Przypadek | mianownik |
| Rodzaj | żeński |
Uwagi
W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 104.
Bibliografia
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 104.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 21.11.2024 r.