wloczągą
*Suletum wloczągą ca 1500 WokLub 133v
| Wyraz hasłowy | Włóczęga | Hasło konkordancji | Subetum |
|---|---|---|---|
| Wyraz(y) w transliteracji | wloczągą | Podstawa glosowania | suletum |
| Język wyrazu obcego | łaciński | ||
|
|||
| Komentarz paleograficzny |
Hasło łac. i odpowiednik pol. dopisane na marginesie inkunabułu. Prawdopodobnie błędne odczytanie pisarza. |
||
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
| Karta/strona | karta |
|---|---|
| Numer | 133 |
| Folio/kolumna | v |
| Umiejscowienie | marginalne - górny margines |
| Wiersz | 1 |
Opis gramatyczny
| Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Włóczęga (rzeczownik) |
|---|---|
| Forma (w transkrypcji) | włoczęga |
| Część mowy | rzeczownik |
| Fleksem | rzeczownik |
| Liczba | pojedyncza |
| Przypadek | mianownik |
| Rodzaj | nieznany/wspólny |
Uwagi
W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 122.
Bibliografia
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 122.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 21.11.2024 r.