pąnoschą
Verna dicitur famulus vel famula ein knecht oder mayt pąnoschą ca 1500 WokLub 144v
| Wyraz hasłowy | Panosza | Hasło konkordancji | Verna |
|---|---|---|---|
| Wyraz(y) w transliteracji | pąnoschą | Podstawa glosowania | verna |
| Język wyrazu obcego | łaciński | ||
|
|||
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
| Karta/strona | karta |
|---|---|
| Numer | 144 |
| Folio/kolumna | v |
| Umiejscowienie | marginalne - lewy margines |
| Wiersz | 8 |
Opis gramatyczny
| Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Panosza (rzeczownik) |
|---|---|
| Forma (w transkrypcji) | panosza |
| Część mowy | rzeczownik |
| Fleksem | rzeczownik |
| Liczba | pojedyncza |
| Przypadek | mianownik |
| Rodzaj | męski |
Uwagi
W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 62.
Bibliografia
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 62.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 21.11.2024 r.