wklądącz szya
Ingerere podvsczycz vel wklądącz szya vnde vlg. dicitur ingeris te velut festuca in anum id est in posteriora wmykasch szya yąkoby pasdzyorko w rzycz ca 1500 WokLub 67r
| Wyraz hasłowy | Wkładać się | Hasło konkordancji | Ingerere |
|---|---|---|---|
| Wyraz(y) w transliteracji | wklądącz szya | Podstawa glosowania | ingerere |
| Język wyrazu obcego | łaciński | ||
|
|||
| Komentarz paleograficzny | Hasło łac. i odpowiednik pol. dopisane na marginesie inkunabułu. | ||
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
| Karta/strona | karta |
|---|---|
| Numer | 67 |
| Folio/kolumna | r |
| Umiejscowienie | marginalne - górny margines |
| Wiersz | 3 |
Opis gramatyczny
| Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Wkładać się (czasownik) |
|---|---|
| Forma (w transkrypcji) | wkładać |
| Część mowy | czasownik |
| Fleksem | bezokolicznik |
| Aspekt | niedokonany |
| Wokaliczność | niewokaliczna |
| Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Się (zaimek zwrotny) |
| Forma (w transkrypcji) | się |
| Część mowy | zaimek zwrotny |
| Fleksem | się |
| Nosowość | nosowa |
| Forma lub konstrukcja czasownikowa | bezokolicznik |
| Strona | zwrotna |
Uwagi
W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 121.
Bibliografia
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, "Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego" XXXIV, s. 121.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 5.05.2024 r.