parchi
Morfea parchi XV p. post. WokPet I 7
| Wyraz hasłowy | Parchy | Hasło konkordancji | Morphea |
|---|---|---|---|
| Wyraz(y) w transliteracji | parchi | Podstawa glosowania | morfea |
| Język wyrazu obcego | łaciński |
Opis gramatyczny
| Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Parchy (rzeczownik) |
|---|---|
| Forma (w transkrypcji) | parchy |
| Część mowy | rzeczownik |
| Fleksem | rzeczownik |
| Liczba | mnoga |
| Przypadek | mianownik |
| Rodzaj | męski |
Uwagi
W Sstp wydrukowano ze skrótem PF V 7 (pod hasłem Parch, też pl. tantum Parchy).
Bibliografia
Brückner A. 1895: Z rękopisów petersburskich, cz. II: Średniowieczne słownictwo polskie, „Prace Filologiczne” V, s. 7.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 21.11.2024 r.