(Inochodnik) Junochodnik
rzeczownik
Formy gramatyczne
| liczba pojedyncza | |||
|---|---|---|---|
| przypadek | forma | najstarsze poświadczenie | najmłodsze poświadczenie |
| mianownik | junochodnik | ca 1500 WokLub 127v | |
Znaczenia
-
'koń idący inochodą, tj. stawiający na przemian obie prawe nogi, potem obie lewe' 'equus, qui pedibus dextris sinistrisque duobus simul ingreditur'
- Sonipes id est equus vel equorum custos quasi pede sonans terram percutiendo yvnochodnyk vel hynsth ca 1500 WokLub 127v
Przypis
Sstp III 35a
Uwagi i bibliografia
Staropolskie nagłosowe i- było zapewne zawsze prejotowane. W nagłówkach hasłowych i w transkrypcjach form tego szczegółu wymowy nie oznaczamy.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 21.11.2024 r.