(Istność) Isność
rzeczownik
Formy gramatyczne
| liczba pojedyncza | |||
|---|---|---|---|
| przypadek | forma | najstarsze poświadczenie | najmłodsze poświadczenie |
| mianownik | isność | ca 1500 WokLub 132v | |
Znaczenia
-
'to co w bycie istotne, główne, także sam byt' 'exsistendi natura, ipsum esse, essentia vel substantia, quam Christiani usurpant'
- Substantia a substo quia substat accidenti ein selbwesen; etiam substantia dicitur possessio alicuius vel diuitie gysnoscz bythnoscz ca 1500 WokLub 132v
Przypis
Sstp III 43b
Uwagi i bibliografia
Staropolskie nagłosowe i- było zapewne zawsze prejotowane. W nagłówkach hasłowych i w transkrypcjach form tego szczegółu wymowy nie oznaczamy.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 21.11.2024 r.