vąszenyczą
Erugo tria significat: primo est immundicies rodens ferrum rost rdzą vel byala gorczyczą; secundo est vermis sugens sanguinem; tercio est vermis qui nascitur in estate rodens segetes eyn wibel vąszenyczą ca 1500 WokLub 46v
| Wyraz hasłowy | Wąsienica | Hasło konkordancji | Aerugo |
|---|---|---|---|
| Wyraz(y) w transliteracji | vąszenyczą | Podstawa glosowania | erugo |
| Język wyrazu obcego | łaciński | ||
|
|||
| Komentarz paleograficzny | Na l. marg. glosa vel byala gorczyczą, nieco poniżej vąszenyczą, na p. marg. glosa rdzą - wszystkie wpisane tym samym atramentem. | ||
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
| Karta/strona | karta |
|---|---|
| Numer | 46 |
| Folio/kolumna | v |
| Umiejscowienie | marginalne - lewy margines |
| Wiersz | 3 |
Opis gramatyczny
| Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | Wąsienica (rzeczownik) |
|---|---|
| Forma (w transkrypcji) | wąsienica |
| Część mowy | rzeczownik |
| Fleksem | rzeczownik |
| Liczba | pojedyncza |
| Przypadek | mianownik |
| Rodzaj | żeński |
Uwagi
W Sstp wydrukowano ze skrótem Erz 117.
Bibliografia
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 117.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 21.11.2024 r.