tho
Quid verborum circuitu immoramur y czos tho vyele mova myąskamy ca 1500 WokLub 111r
| Wyraz hasłowy | To | Hasło konkordancji | Quid verborum circuitu immoramur |
|---|---|---|---|
| Wyraz(y) w transliteracji | tho | Podstawa glosowania | |
| Język wyrazu obcego | |||
|
|||
| Komentarz paleograficzny |
Hasło łac. i odpowiednik pol. dopisane na marginesie inkunabułu. Wydawca czyta "moramur" oraz błędnie interpretuje zapis czostho jako "często". |
||
Lokalizacja wyrazu w rękopisie
| Karta/strona | karta |
|---|---|
| Numer | 111 |
| Folio/kolumna | r |
| Umiejscowienie | marginalne - górny margines |
| Wiersz | 2 |
Opis gramatyczny
| Transkrypcja formy podstawowej wyrazu hasłowego | To (partykuła) |
|---|---|
| Forma (w transkrypcji) | to |
| Część mowy | partykuła |
| Fleksem | partykuła |
| Wokaliczność |
Uwagi
W edycji B. Erzepkiego (Erz 11) pod hasłem Często.
W Sstp poświadczenie nie zostało wykorzystane.
Cytat pochodzi zapewne z Acta sanctorum, z 14 kwietnia, kiedy przypada wspomnienie Waleriana, Tyburcjusza, Maksyma i towarzyszy.
Walerian był mężem św. Cecylii, nawróconym przez nią na chrześcijaństwo w noc poślubną. Następnie nawrócił swojego brata Tyburcjusza. Prefekt miasta Almachiusz, prześladowca chrześcijan, aresztował ich i próbował zmusić do złożenia ofiar bożkom. W czasie przesłuchania, będącego w istocie debatą teologiczną z przyszłymi męczennikami, Almachiusz wykrzyknął: "Quid verborum circuitu immoramur? Offerte diis libamina et abscedite illaesi".
Bibliografia
Erzepki B. 1908: Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490, “Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” XXXIV, s. 11.
Henschen G., Papebroch D. red. 1738: Acta Sanctorum Aprillis, t. II, Wenecja, s. 207. books.google.pl