Kmin
rzeczownik
Formy gramatyczne
| liczba pojedyncza | |||
|---|---|---|---|
| przypadek | forma | najstarsze poświadczenie | najmłodsze poświadczenie |
| mianownik | kmin | 1442 WokRacz 65r | ca 1500 WokLub 27r |
Znaczenia
-
1. bot. 'kminek zwyczajny' 'Carum carvi L.'
- Carui id est ciminum kmyn ca 1500 WokLub 23v
-
2. bot. 'roślina używana w lecznictwie i jako przyprawa, kmin rzymski' 'Cuminum cyminum L. in curatione et velut conditio adhibitum'
- Cuminum cmin XV p. post. WokPet II 9
- Ciminum kmyn ca 1500 WokLub 27r
-
3. ogrodny kmin bot. 'roślina używana w lecznictwie i jako przyprawa, kmin rzymski' 'Cuminum cyminum L. in curatione et velut conditio adhibitum'
- *Caroe herba quedam vlg. ogrodny kmyn Wersus dum caroe carui non sine febre fui 1442 WokRacz 65r
Przypis
Sstp III 303a
Uwagi i bibliografia
Basaj M., Siatkowski J. 2006: Bohemizmy w języku polskim. Słownik, Warszawa.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 21.11.2024 r.