(Iść) Ić
czasownik
Formy gramatyczne
| fleksem | forma | najstarsze poświadczenie | najmłodsze poświadczenie |
|---|---|---|---|
| bezokolicznik | ić | ca 1500 WokLub 98v | ca 1500 WokLub 107v |
Znaczenia
-
(o istotach żywych) 'poruszać się, stąpając, kroczyć, podążać gdzieś, udawać się w drogę' 'ire, se conferre'
- Pergere wandeln gen oder farn ire gydz ca 1500 WokLub 98v
- Proficisci id est ire wandeln oder gen... gydz ca 1500 WokLub 107v
Przypis
Sstp III 53a
Uwagi i bibliografia
Staropolskie nagłosowe i- było zapewne zawsze prejotowane. W nagłówkach hasłowych i w transkrypcjach form tego szczegółu wymowy nie oznaczamy.
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 21.11.2024 r.