Pień
rzeczownik
Formy gramatyczne
| liczba pojedyncza | |||
|---|---|---|---|
| przypadek | forma | najstarsze poświadczenie | najmłodsze poświadczenie |
| mianownik | pień | ca 1500 WokLub 101r | ca 1500 WokLub 130v |
Znaczenia
-
1. 'część drzewa (rosnącego lub ściętego) od korzeni do gałęzi, kloc' 'truncus, stirps, stipes'
- *Piragneus pyen stipes idem ca 1500 WokLub 101r
- Stipes eyn stamme vel victus qui datur pauperibus vel baculus vel columna pyen stypą ca 1500 WokLub 130v
-
2. 'pniak, odziomek' 'stirps, arbor ima'
- Stirps id est radix truncus vel progenies prosapies vel origo alicuius parentele pro radice pyen rodzay ca 1500 WokLub 130v
Przypis
Sstp VI 99a
Jak cytować?
Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa,
Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych, red. nauk. Ewa Deptuchowa, oprac. inf. Maciej Godny, https://rozariusze.ijp.pan.pl, stan z dnia: 3.05.2024 r.